شاعرانه های حادثه

شاعرانه های حادثه

وبلاگی ادبی برای معرفی اشعار پارسی به خصوص شعرای گمنام
شاعرانه های حادثه

شاعرانه های حادثه

وبلاگی ادبی برای معرفی اشعار پارسی به خصوص شعرای گمنام

کارت پستال

                                             



                                                                                            https://hadeseh.sellfile.ir

سخن عشق

                                                                                              



از صدای سخن عشق جنون می گیرم


بیخود از خود شده آتش زِ درون می گیرم



بر سر کوی نگارم روم و از لب او


بوسه با قیمت یک کاسه خون می گیرم



سرکِشَم جام پیاپی جامه اَز تن بِدَرَم


انتقامی زِ رقیبانِ زبون می گیرم



هر زمان دست کشم گیسوی اَفشانش را


عزّتی از سَر زُلفش منِ دون می گیرم



گر که رُخصت بدهد سَر کف پایش سایم


شرف و شوکتی از پیش فزون می گیرم



شده ام معتکف عشوه هستی سوزش


وَه چه جانی من از آن خنده افسون گیرم



تا دَم مرگ جوانم چو وصالش باشد


کس نبیند به جهان که این من مجنون پیرم



ای خوش آن دَم که به آغوش کشم دلدارم


مَرهمی بَهرِ دلِ زخمی و مَحزون گیرم



آه از آن روز که محروم شوم از نگهَش


بی درنگ ، جان زِ تَنَم رفته برون می میرم


سروده : حادثه


سایت منبع :

 

                                                                                 https://sherenab.com/poem/68867/%D8%B3%D8%AE%D9%86-%D8%B9%D8%B4%D9%82

 

 

مهر صدارت





 

گر بگویند که عشق تو شرارت باشد

 

بوسه چیدن ز لَبَت عین رذالت باشد

 

 

خیره گشتن به دو چشمان پُر از آتش تو

 

به زمین و به زمان همچو اِهانت باشد

 

 

وضع گردد چو دگر بار هوای تو کنم

 

حاصلش رنج وغم و درد ومَرارت باشد

 

 

هر زمانی و مکانی ز تو گویم سخنی

 

این زبان قطع به جبران خسارت باشد

 

 

یا بگویند پرستیدن چشمت کفر است

 

این چنین عشق نشانی ز حقارت باشد

 

 

بر در خانه اگر نقش رُخَت آویزم

 

بُت پرستی بُوَد  از بیخ وقاحت باشد

 

 

حکم یک بار دگر با توهم آغوش شدن

 

چوبه دار بُوَد چون که جنایت باشد

 

 

به خداوند قسم باک نباشد هیچم

 

مرگ در راه وصال تو عبادت باشد

 

 

کیفر و رنج و غم و درد و همی چوبه دار

 

بی اثر گردد اگر با تو رفاقت باشد

 

 

شود آیا به سَرِ کوی تو چاکر باشم؟

 

سِمَتِ نوکریت مُهر صدارت باشد

 

 

آن هوایی که در آن عطر نفس های تو نیست

 

چون شِرَنگی ست که عاری ز سلامت باشد

 

 

ای خوش آن بوسه که بی اِذن تومن بستانم

 

و تو با خنده بگویی که حرامت باشد

 

 

نزد عاشق سخن از عاقبت کار خطاست

 

عشق دردی ست که درمان جراحت باشد

 

 

خوش بُوَد (حادثه) را سوختن از درد فراغ

 

چو وصالِ پس از آن مرغ سعادت باشد

 

سروده : حادثه

 

http://shereno.com/file.php?id=518916